Φαίνεται πως και πριν από την Τουρκοκρατία (1453-1821) το χωριό είχε σημαντική ανάπτυξη αφού οι Τούρκοι τοποθέτήσαν Αγά στο χωριό, πράγμα που έκαναν μόνο σε άξια λόγου χωριά.
Γύρω στα 1770 (Ορλωφικά) που οι Τουρκαλβανοί κατέκαψαν & ρήμαξαν την Πελοπόννησο και άρχισε να οργανώνεται η αντίδραση των Ελλήνων, έκανε την εμφάνισή του και διακρίθηκε για την ιδιαίτερη δράση του ο κλεφταρματωλός Χρίστος Ντουσιαϊτης για τον οποίο μάλιστα υπάρχει και κλέφτικο τραγούδι.
Η συμμετοχή των Ντουσιαϊτών στον αγώνα του 1821 ήταν αξιόλογη. Ως Κλεφτοκαπεταναίοι, διακρίθηκαν οι Αναγνώστης Μπισμπίκης & Αναγνώστης Μπελίτσης. Ως Καπεταναίοι & Πολέμαρχοι, οι Σταμάτης Μπελίτσης & Δημήτρης (Μήτρος) Μπελίτσης ο οποίος σκοτώθηκε στη σπουδαία μάχη στα Σελλά Αιγιαλείας (17.07.1827) και για τον οποίο υπάρχει και σχετικό δημοτικό τραγούδι.
Τον Ιούλιο του 1826 πέρασε από την περιοχή ο Ιμπραήμ πασάς. Οι κάτοικοί του οχυρώθηκαν σε πρόχειρο αυτοσχέδιο κάστρο (σώζονται ερείπιά του), η αντίστασή τους ήταν ανεπιτυχής και ο Ιμπραήμ άρπαξε όλα τους τα κοπάδια. Κατά την περίοδο 1833-1840 το χωριό ήταν έδρα του Δήμου Στυμφαλίας και αριθμούσε 337 κατοίκους.
Μεταβολές στην ονομασία του :
α) Με το Β.Δ. της 31-08-1912, Φ.Ε.Κ. 262, τεύχος Ά, η ονομασία του τροποποιήθηκε από Ντούσια σε Δούσια επειδή θεωρήθηκε πως η ονομασία Ντούσια ήταν Τουρκικής προέλευσης
β) Με το Διάταγμα της 09-09-1927, Φ.Ε,Κ. 206, τεύχος Ά, το χωριό μετονομάσθηκε Ζευγολατής από το όνομα παλαιού οικισμού που υπήρχε στην τοποθεσία του κάμπου “Ζευγολατειό” και δήλωνε αγρόκτημα με μύλο
γ) Με το Διάταγμα της 12-03-1928, Φ.Ε.Κ. 81, τεύχος Ά , το χωριό ονομάστηκε Κ ε φ α λ ά ρ ι, ονομασία που έλαβε χάριν της μεγάλης πηγής του κάμπου που λέγεται “Κεφαλάρι” και από την οποία αρδεύεται όλη η κοιλάδα του χωριού.
Ως Κοινότητα και με την ονομασία Δ ο ύ σ ι α, αναγνωρίσθηκε με το Β.Δ της 31-08-1912, Φ.Ε.Κ. 269/1912.
Το χωριό σε όλη την περίοδο της ζωής του μέχρι το 1940 ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της Στυμφαλίας και ο πληθυσμός του κατά τα χρόνια 1900-1940 κυμαινόταν στους 980-1200 κατοίκους. Από το 1940 και μετά άρχισε η πτωτική του πορεία λόγω της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης των κατοίκων του, η οποία οφειλόταν κυρίως στον εμφύλιο πόλεμο.
