Ειδικά για τους συμπατριώτες μας που ζουν μακριά από το χωριό μας και από την Ελλάδα, ελπίζουμε αυτή η ιστοσελίδα να τους φέρει όμορφες αναμνήσεις και να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά και τα εγγόνια τους να γνωρίσουν, έστω και από μακριά, την πατρίδα των προγόνων τους.
Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε το 2001 και συνεχίζεται καθημερινά καθοδηγούμενη από την αγάπη μας και το μεράκι μας για το χωριό μας. Σας ευχαριστούμε που μας επισκεφθήκατε …
ιστοσελίδα μας!
Ειδικά για τους συμπατριώτες μας που ζουν μακριά από το χωριό μας και από την Ελλάδα, ελπίζουμε αυτή η ιστοσελίδα να τους φέρει όμορφες αναμνήσεις και να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά και τα εγγόνια τους να γνωρίσουν, έστω και από μακριά, την πατρίδα των προγόνων τους.
Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε το 2001 και συνεχίζεται καθημερινά καθοδηγούμενη από την αγάπη μας και το μεράκι μας για το χωριό μας. Σας ευχαριστούμε που μας επισκεφθήκατε …
Ψηλά στον Αι-Γιώργη ανέβηκα
Ένα κερί να ανάψω
Αντίκρισα πέρα το βουνό
Αισθάνθηκα να κλάψω
Σαν μάνα η Ζήρια πως μου φάνηκε
Στην αγκαλιά της να κρατάει
Εκείνο το μικρό χωριό
Προστατευτικά να το φυλάει
Δύο λόφοι δεξιά του χωριού κι αριστερά
Μάνας χέρια στοργικά να μοιάζουν
Εκείνο το μικρό χωριό
Τρυφερά να τ’ αγκαλιάζουν
Εντολή από ψηλά ο πρώτος ήλιος πήρε
Πριν την ανηφόρα του αρχίσει
Τις πρώτες ζεστές ακτίνες του
Σε κείνο το χωριό να ρίξει
Ολόγιομο χλωμό το κίτρινο φεγγάρι
Απ’ το νυχτερινό το διάβα του να ξαποστάσει
Στην κορφή της Ζήριας βιαστικά
Πηγαίνει να πλαγιάσει
Ετούτο το μικρό χωριό που μάνα του τη Ζήρια έχει
Ο ήλιος το φεγγάρι και το φως αδέρφια του να μοιάζουνε
Το όνομά του αν θέλετε να μάθετε
ΚΕΦΑΛΑΡΙ (ΝΤΟΥΣΙΑ) τ’ ονομάζουνε.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΒΑΡΔΟΥΝΙΩΤΗΣ, “ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ”